Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Głowa czarna – u samicy głaszczki brązowe, a brzegi twarzy białawo rozjaśnione; u samca częściowo jasna twarz, zewnętrzne krawędzie oczu i głaszczki. Tułów czarny, bez jasnych plam i smug na mesonotum; scutellum czarne. Odwłok ponad dwukrotnie dłuższy od głowy i tułowia razem wziętych, czarny, czasem u samicy z jasnymi smugami na bokach. Pokładełko bardzo długie (12-20 mm), brunatne. Nogi czerwonopomarańczowe – tylne golenie i stopy mogą być częściowo lub całkowicie brunatne. Skrzydła przezroczyste; pterostigma długa i wąska, brunatnoczarna.
- Liczebność. Szeroko rozsiedlony i lokalnie liczny
- Biotop. Lasy
- Wymiary. Samica: długość ciała 10-17 mm, długość przedniego skrzydła 8-13 mm. Larwa dorasta do 14 mm
- Aktywność. Kwiecień – sierpień; apogeum pojawu maj – lipiec. Najbardziej aktywne w temperaturze 18-24 stopnie Celsjusza, w godzinach 16-18
- Lokalizacja. Łódzkie, mazowieckie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Pokarm płynny, w tym spadź i krople rosy. Larwy są pasożytami zewnętrznymi larw z rodzaju Xiphydria
- Podobne. U Rhyssella obliterata scutellum jest częściowo żółte, a na mesonotum pojawiają się dwie żółte, podłużne linie. Bardzo podobny Rhyssella nitida w Polsce nie występuje
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski avidal
Towarzyszami na gapę często są zaleszczotki. Tutaj jeden z nich przyłapanych na akrobacjach na czułkach i nogach samic – prawdopodobnie Chernes hahni.
Ciekawa sprawa… Minionego roku obserwowałem tego pięknego gąsienicznika jak wkłuwał się w gniazdo węgarnika (gniazdo nie było jeszcze zapieczętowane). Jeżeli nie był to błąd samicy lub pod nieobecność gospodarza inny owad nie znalazł się tam, to najwyraźniej również węgarniki są w polu zainteresowań zgłębniczka skrzywionego.
Wcale bym się nie zdziwił, gdyby tak było. Niemniej nie ma o tym wzmianki w kluczu do Rhyssini, który otrzymałem od Marka Adamskiego. Ani w żadnym innym znanym mi źródle
Może uda mi się w tym roku powtórzyć tę obserwację. Będę go wypatrywał 🙂