Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Podrodzina obejmująca gąsieniczniki o niewielkich rozmiarach. Ciało jednolicie, ciemno ubarwione. Oczy stosunkowo duże. Odwłok silnie przewężony w części nasadowej. Skrzydła przezroczyste; pterostigma duża, trójkątna, zwierciadełko otwarte w kierunku wierzchołka skrzydła. W Polsce co najmniej 88 gatunków niemożliwych do rozpoznania na podstawie fotografii terenowych.

Łódź – Widzew 27.03.2012 Na wierzbowej „bazi” – przypuszczalnie rodzaj Tersicholus

Łódź – Widzew 27.03.2012

1. Liczebność. Wiele gatunków pospolitych i licznych, jednak ze względu na rozmiary i nieatrakcyjne ubarwienie zwykle są niezauważane
2. Biotop. Wszędzie tam, gdzie gatunki żywicielskie
3. Wymiary. Podrodzina obejmuje gatunki liczące zwykle do 6 mm. długości
4. Aktywność. Od wiosny do jesieni
5. Lokalizacja. Łódzkie. Występują w całym kraju
6. Pokarm. Larwy są parazytoidami larw chrząszczy, zwłaszcza z rodzin Chrysomelidae i Curculionidae. Gatunki z rodzaju Tersicholus cenione jako istotny czynnik ograniczający populacje chowaczy z rodzaju Ceutorhynchus i słodyszaków Meligethes, czyli tzw. szkodników rzepaku. Co najmniej jeden gatunek poraża larwy rośliniarek Symphyta
7. Podobne. Liczne męczelkowate Braconidae różniące się min. użyłkowaniem skrzydeł

avidal