Pompilidae – Nastecznikowate
Głowa i tułów czarne. Policzki z białymi włoskami. Odwłok dwubarwny – z przodu czerwony, w tylnej części czarny. Nogi silnie oszczecone; przednie stopy samicy z uderzająco długimi szczecinami, znacznie dłuższymi, niż u wszystkich innych gatunków z rodzaju. Pazurki (pulvilli) na stopach stosunkowo małe. Czułki czarne, u samic nieco zgrubiałe w środkowej części. Skrzydła przyciemnione; w przednim skrzydle 3 komórki kubitalne.

Słowiński Park Narodowy 15.08.2020 ♀

Słowiński Park Narodowy 15.08.2020 ♀

Słowiński Park Narodowy 15.08.2020 ♀

1. Status. Pospolity, lokalnie liczny – samice obserwowane zdecydowanie częściej od samców, których liczebność wydaje się być wielokrotnie mniejsza. Występuje w niemal całym kraju; brak obserwacji z terenów górskich i z Polski północnowschodniej
2. Siedlisko. Piaszczyste tereny otwarte – bardzo chętnie zasiedla wydmy nadmorskie i śródlądowe, oraz murawy psammofilne
3. Wymiary. Długość ciała samicy 7.5-12.5 mm. Samiec 4.5-8.5 mm
4. Aktywność. Koniec kwietnia – wrzesień; apogeum pojawu od czerwca do połowy sierpnia
5. Lokalizacja. Pomorskie, mazowieckie
6. Pokarm. Nektar; regularnie odwiedza kwiaty dzikiej marchwi i dzięgiela. Larwy są kleptopasożytami gniazdowymi opylców z rodzaju Episyron i gatunków z rodzaju Arachnospila – i jednocześnie parazytoidami złowionych przez nie pająków
7. Podobne. Pozostałych 10 krajowych gatunków z rodzaju – samice łatwo odróżnić po bardzo długich szczecinach na stopach; samce nieodróżnialne na fotografiach terenowych (poza Evagetes dubius, u którego w przednim skrzydle znajdują się dwie, a nie trzy komórki kubitalne – co zresztą dotyczy również samicy tego gatunku). W terenie wskazówką bywa obecność przy gnieździe opylca, ponieważ większość innych gatunków z rodzaju nawiedza gatunki z rodzaju Arachnospila (tylko Evagetes proximus i Evagetes subglaber regularnie czatują przy norkach opylców). Podobny jest także Tachyagetes filicornis (czułki samicy zauważalnie dłuższe i nie zgrubiałe, w przednim skrzydle tylko dwie komórki kubitalne). U nieco mniej masywnych gatunków z rodzaju Arachnospila pazurki na stopach są ewidentnie większe. Ten i inne rodzaje niepasożytnicze najłatwiej wykluczyć w terenie na podstawie obserwacji zachowania – samice nie kręcą się wyczekująco wokół norek, lecz po prostu do nich wchodzą, często z ofiarą
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Sylvester Kociniak avidal
9. Więcej o gatunku

Warszawa 22.07.2023 ♀ Fot. Sylvester Kociniak

Łódź 26.08.2020

avidal