Lycaenidae – Modraszkowate
Dawniej pod nazwą Maculinea nausithous. Wierzchnia strona skrzydeł samicy brunatna, czasem ze słabym niebieskim nalotem. Wierzch skrzydeł samca ciemnoniebieski, szeroko czarno obwiedziony. Spód skrzydeł u obu płci brunatny z pojedynczym, łukowatym rzędem czarnych okrągłych plamek, brak takich plamek przy krawędziach skrzydeł.
- Status. Podobnie, jak pokrewny gatunek modraszek telejus, modraszek ten występuje w południowej Polsce od Dolnego Śląska po Lubelszczyznę, przy czym ma od niego nieco szerszy zasięg. Znany również z izolowanych stanowisk na północ od granicy zwartego zasięgu na Podlasiu, Mazowszu a nawet w okolicach Chełmna. W miejscu występowania bywa liczny, często współwystępuje z pokrewnym modraszkiem telejusem LC LC Arek Gawroński
- Siedlisko. Wilgotne łąki, torfowiska, mokradła, doliny rzeczne i inne biotopy z rośliną żywicielską, najchętniej zakrzaczone; stroni od terenów otwartych
- Wymiary. Rs 34-37 mm
- Okres lotu. Czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Opolskie, mazowieckie
- Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują wyłącznie na krwiściągu lekarskim. Starsze gąsienice pozwalają się adoptować i doić przez mrówki, głównie z gatunku Myrmica rubra – obecność w mrowisku przynosi im ochronę przed drapieżnikami i pasożytami, oraz zapewnia niewyczerpany zapas pożywienia w postaci jaj i larw
- Podobne. Inne modraszki o brunatnych skrzydłach można odróżnić po drugim rzędzie czarnych plamek, przy krawędziach skrzydeł, oraz po jaśniejszym, wyraźniej i rozleglej pokrytym niebieskim nalotem odwłoku i nasadzie skrzydeł (Phengaris alcon, Phengaris teleius)
- Uwagi. Jednym z parazytoidów gąsienic jest gąsienicznik Neotypus melanocephalus
- Uwagi 2. Gatunek prawnie chroniony
- Uwagi 3. Autorzy obserwacji – Andrzej Sawic Paweł Głowacki Jacek Nowak Monika Pastrykiewicz
- P.nausithous w bazie BioMap
- P.nausithous na Lepiforum