Lycaenidae – Modraszkowate
Wierzchnia strona skrzydeł samca niebieska z szerokim, brunatnym obrzeżeniem; wierzch skrzydeł samicy brunatny do brunatnoczarnego. Spód skrzydeł szarobrunatny z dwoma rzędami czarnych plamek w jasnej otoczce układających się w rozerwane, łukowate przepaski o wyglądzie charakterystycznym dla gatunku.
- Status. Bardzo rzadki, występuje głównie w południowowschodniej i południowej części kraju VU VU
- Siedlisko. Torfowiska niskie, mokradła, łąki trzęślicowe
- Wymiary. Rs 29-36 mm
- Okres lotu. Czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Śląskie
- Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują na goryczkach, zwłaszcza na goryczce wąskolistnej. Starsze gąsienice (po III linieniu) spadają na ziemię i pozwalają się odtransportować do gniazda mrówkom z rodzaju Myrmica, w których przechodzą dalszy rozwój trwający na ogół 2 lata. Zdecydowanie najlepiej radzą sobie w gniazdach Myrmica scabrinodis. W mrowisku gąsienice są karmione przez mrówki i tylko sporadycznie pożerają jaja i larwy gospodarza – w przeciwieństwie do wielu innych myrmekofilnych modraszków, które nie miewają takich oporów. Wydzielany przez gąsienice zapach jest analogiczny do zapachu larw mrówek. Lecz to nie jedyny fortel; gąsienice wydają dźwięki takie same jak królowa kolonii, dzięki czemu cieszą się specjalnymi względami. Nawet w okresach niedoboru pokarmu robotnice to właśnie im dostarczają pożywienie w pierwszej kolejności, kosztem własnych larw
- Podobne. Phengaris nausithous, a przede wszystkim Phengaris teleius, którego można rozróżnić po położeniu czarnej plamki na przepasce środkowej na spodzie skrzydeł – znajduje się ona u tego gatunku bliżej przepaski zewnętrznej, niż plamki dyskoidalnej
- Uwagi. Autor obserwacji – Radek Gwóźdź
- P.alcon na Lepiforum
Łódź 14.09.2022