Empididae – Wójkowate
Głowa żółta. Proboscis (trąbka) krótkie. Tułów lekko wyniesiony, garbaty. Scutum i scutellum żółte. Odwłok bladożółty do niemal białego. Nogi żółte poza przyciemnionymi stopami, nogi nie zmodyfikowane (nie zgrubiałe) u żadnej z płci. Czułki żółte; wici czułków krótkie – krótsze od 3-ego członu czułków. Skrzydła przezroczyste; użyłkowanie wyróżnia się długą żyłką analną, żyłką sc dochodzącą do krawędzi kostalnej i rozwidloną żyłką R4+5.
- Status. Znany ze środkowej Europy, Wysp Brytyjskich, Francji, Włoch i i Bałkanów. W Polsce wykazany z Bieszczadów i z Ojcowskiego Parku Narodowego; rzadki i nieliczny
- Siedlisko. Lasy, zarośla, polany, ogrody; preferuje tereny górskie
- Wymiary. Długość ciała 3-4.8 mm
- Aktywność. Kwiecień – czerwiec/lipiec
- Lokalizacja. Francja
- Pokarm. Drobne owady i nektar. Larwy drapieżne
- Podobne. Jedyny europejski reprezentant rodzaju, który wyróżnia się spośród pozostałych jednolicie żółtych wójkowatych głównie szczegółami użyłkowania skrzydeł, a także krótka trąbką, krótkimi wiciami czułków i cienkimi nogami u obu płci
- Uwagi. Autorka obserwacji – Marie Lou Legrand