Gymnocheta viridis – Fortelia zielona

Tachinidae – Rączycowate
Ciało opalizująco zielone, niekiedy mieniące się miedzistym odcieniem, mocno oszczecone. Oczy owłosione, u samicy rozdzielone szerokim, u samca wąskim czołem. Nogi czarne. Komórka R5 zamknięta. Należy do plemienia Ernestini.

Las wiączyński 05.05.2013

Las wiączyński 05.05.2013 ♀

Las wiączyński 20.04.2020 ♂

Ciebłowice 23.04.2015

Ciebłowice 23.04.2015 ♂

Ciebłowice 23.04.2015

Ciebłowice 23.04.2015 ♂

  1. Status. Pospolita i zwykle bardzo liczna. Występuje w całym kraju
  2. Siedlisko. Skraje lasów, łąki, zarośla, ogrody, parki. Chętnie siada na suchych trawach i na pniach
  3. Wymiary. Długość ciała 6-11 mm
  4. Aktywność. Marzec – czerwiec, z apogeum na przełomie kwietnia i maja
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Nektar. Larwy żerują w gąsienicach sówek (w tym Photedes minima, Photedes pygmina i Mesapamea secalis) oraz miernikowców – w tym Scotopteryx chenopodiata
  7. Podobne. Bardzo rzadka w całej Europie Gymnocheta magna z Polski dotąd nie została wykazana, ale jest ku temu szansa; różni się wielkością i metalicznie zielonymi fragmentami ud. Również bardzo rzadka i bardzo podobna jest wykazywana z Polski Chrysosomopsis aurata. Pojawia się jednak później w sezonie, a subtelne różnice tkwią min. w ilości szczecinek tułowiowych i użyłkowaniu oraz barwie palpi (głaszczek) – czarne u Gymnocheta, żółto-pomarańczowe u Chrysosomopsis. Nieco podobne padlinówki Lucilia są skromniej oszczecone, mają nagie oczy i otwartą komórkę R5 w skrzydle
  8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal

avidal

Leave a Reply