Tachinidae – Rączycowate
Mała, mocno oszczecona rączyca o szaroczarnym ubarwieniu. Oczy rozdzielone szerokim czołem u obu płci. Scutum z mniej lub bardziej intensywnym szarym opyleniem. Scutellum z parą długich, krzyżujących się szczecinek apikalnych. Na bocznej płytce tułowia zwanej propleuronem obecne dwie szczecinki (sub-stigmatic bristles) – istotna cecha diagnostyczna rodzaju. Odwłok ze srebrzystobiałymi, wąskimi przepaskami na tylnych krawędziach tergitów. Tergity ze sztywnymi i relatywnie długimi szczecinkami (marginal bristles) – ich długość jest większa od długości tergitu, na którym się znajdują. Drugi człon czułków pomarańczowy. Trzeci człon czułków czarny, silnie wydłużony. Skrzydła przezroczyste; żyłka r1 z rzędem drobnych, krótkich szczecinek (zwykle niewidoczne na zdjęciach terenowych).
Warszawa – Siekierki 10.10.2021 Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa – Siekierki 10.10.2021 Fot. Sylvester Kociniak
- Status. Pospolita i niekiedy bardzo liczna
- Siedlisko. Łąki, murawy, zakrzewienia, nasłonecznione skraje lasów, polany, parki, ogrody
- Wymiary. Długość ciała 5-6 mm
- Aktywność. Dwa pokolenia: pojaw od początku maja do początku października
- Lokalizacja. Mazowieckie
- Pokarm. Nektar, spadź. Parazytoid gąsienic różnych gatunków Macrolepidoptera, szczególnie z rodzin Noctuidae i Geometridae
- Podobne. U Peribaea apicalis szczeciny marginalne na odwłoku są krótsze niż tergity, na których się znajdują. U Peribaea setinervis szczeciny apikalne na scutellum są znacznie cieńsze, włoskowate – lub szczeciny są całkowicie zanikłe. Inne gatunki z rodzaju w Polsce nie występują. Podobne są też małe rączyce z rodzaju Actia (brak szczecinek na propleuronie). Identyfikacja na ogół niemożliwa na podstawie fotografii terenowych
- Uwagi. Autor obserwacji – Sylvester Kociniak
- Wymowa: peribea tibialis
Warszawa – Siekierki 10.10.2021 Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa – Siekierki 10.10.2021 Fot. Sylvester Kociniak