Crabronidae – Grzebaczowate
Znany też jako otrętwiacz żółtawoszczęki. Ciało czarne. Żuwaczki samicy czerwone, lecz w części nasadowej żółte – podstawowa cecha diagnostyczna gatunku. W przedniej części przedplecza białożółta, szeroko przerwana przepaska. Mukron wąski. Skrzydełka zatarczki nierozdwojone. Plamy na tergitach żółte, a rzadziej białe, nie połączone w przepaski poprzeczne – u samców plamkowanie odwłoka jest zwykle bardziej rozbudowane, niż u samicy. Tylne i środkowe uda czarne, często z żółtymi lub czerwonymi wierzchołkami (kolanami). Golenie żółte lub czerwone, często z czarnymi obrączkami apikalnymi – ubarwienie nóg stanowi istotną cechę diagnostyczna gatunku. W przednim skrzydle jedna, duża komórka kubitodyskoidalna.
- Liczebność. Rzadko obserwowany, miejscami liczny
- Biotop. Piaskownie, wydmy śródleśne i śródlądowe, polne i leśne drogi, przydroża, przytorza, murawy kserotermiczne i psammofilne, ugory. Gniazduje w ziemi
- Wymiary. Samica 6-7.5 mm. Samiec 5-7 mm
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień
- Lokalizacja. Lubuskie
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice łowią i paraliżują rozmaite muchówki (Muscidae, Tachinidae, Fannidae, Sarcophagidae i inne). Jedna samica zaopatruje w sezonie do kilkudziesięciu jednokomorowych norek, do każdej z nich dostarczając przeciętnie od 3 do 15 much (zwykle od 4 do 6). Samica paraliżuje muchówkę poniżej spodu głowy i przyczepioną do żądła transportuje w locie
- Podobne. Inne otrętwiacze o żółtych plamach odwłokowych różnią się przede wszystkim ubarwieniem żuwaczek i nóg
- Uwagi. Autorka obserwacji i identyfikacji – Lucyna Bugiera
- Więcej o gatunku