Eurytoma spp.

Eurytomidae
Ciało czarne, gęsto i głęboko punktowane, zwykle matowe poza lśniącym, mniej lub bardziej rozdętym odwłokiem. Tergit 4 dwukrotnie dłuższy od tergitu 3-go. Skrzydła bezbarwne, przezroczyste, skąpo użyłkowane. Poszczególne gatunki bardzo trudne do identyfikacji, samce wręcz nieoznaczalne. Przy diagnozowaniu gatunku bardzo istotne są gatunki roślin żywicielskich, bądź gatunki larw owadów żywicielskich.

Młynek 01.07.2016

Łódź – Młynek 01.07.2016 ♀ z grupy gatunkowej compressa

Młynek 01.07.2016

Łódź – Młynek 01.07.2016 ♀

Młynek 01.07.2016

Łódź – Młynek 01.07.2016 ♀

Młynek 01.07.2016

Łódź – Młynek 01.07.2016 ♀

  1. Liczebność. Niektóre gatunki pospolite (Eurytoma rosae, Eurytoma compressa), inne rzadkie
  2. Biotop. Rozmaite środowiska; rodzaj plastyczny ekologicznie
  3. Wymiary. Krajowe gatunki liczą od 1.2 do 6 mm. E.rosae: samica 1.8-5.3 mm, samiec 1.2-2.8 mm. E.compressa: samica 3-4.7 mm, samiec 2.5-3.5 mm
  4. Aktywność. Od wiosny do jesieni, w zależności od gatunku
  5. Lokalizacja. Łódzkie. Występują w całym kraju
  6. Pokarm. Larwy fitofagiczne (znajdowane na wilczomleczach, śliwach, jastrzębcach, roślinach różowatych; żywią się min. nasionami), lub pasożytnicze – najczęściej zasiedlają galasy błonkówek Cynipidae i pryszczarkowatych Cecidomyiidae; ale przekrój ich żywicieli jest szeroki (warto wymienić choćby larwy ryjkowców). E.compressa pasożytuje na nasionnicach Tephritidae. E.rosae rozwija się w galasach Diplolepis rosae, lub w różach – bywa więc pasożytnicza, lub fitofagiczna
  7. Podobne. Inne gatunki z rodziny, w tym bardzo rzadki Systole hofferi – przy identyfikacji istotna jest min. liczba członów czułków
  8. Uwagi. Identyfikacja Paweł Jałoszyński
  9. Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal

avidal

Leave a Reply