Ichneumonidae – Gąsieniczkowate
Gatunek o bardzo dużej zmienności osobniczej – występuje w wielu formach barwnych (w Polsce w kilku), a niektóre z nich były dawniej uznawane za odrębne gatunki. Głowa w przeważającej części czarna – częściowo pomarańczowe są m.in żuwaczki i krawędzie policzków. Uwaga – twarz samca w znacznej mierze pomarańczowożółta. Na wierzchu głowy trzy przyoczka ułożone w trójkąt – odległość między dwoma tylnymi przyoczkami stosunkowo duża (stosunek tej odległości do średnicy przyoczka wynosi 1.4-1.9). Tułów całkowicie czarny lub z czerwonopomarańczowymi akcentami na pleurytach (boczne płytki tułowia) o zmiennej intensywności. Tegule pomarańczowoczerwone. Tylne kąty przedplecza z ostrym, zębowatym wyrostkiem – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Scutellum pomarańczowe lub czarne (znacznie rzadziej), umiarkowanie wypukłe – zalecany widok z boku w celu oceny tej cechy. Odwłok bocznie spłaszczony, z wąskim stylikiem – kolor stylika bywa określany w literaturze jako bursztynowy. Kolejne segmenty czerwonopomarańczowe – na 2-im tergicie czarna, podłużna plama. Segmenty 4 i 5 częściowo czarne na spodniej stronie. Segmenty od 6 do 8 (wierzchołkowe) są na ogół całkowicie czarne; znana jest forma barwna z czerwonopomarańczowym wierzchołkiem odwłoka. Pokładełko krótkie, lecz zauważalne – jego długość wynosi 04-07 długości tylnej goleni. Nogi żółtopomarańczowe; na tylnych udach i goleniach ciemne obrączki apikalne. Czułki pomarańczowe z czarnym trzonkiem. Skrzydła przeźroczyste z lekko pomarańczowym odcieniem i żółtobrązowym użyłkowaniem.
Warszawa – Ogród Botaniczny PAN 21.08.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa – Ogród Botaniczny PAN 21.08.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
- Liczebność. Szeroko rozsiedlony i zapewne nierzadki
- Biotop. Zakrzewienia, skraje lasów liściastych, polany, ogrody, parki, zarośla
- Wymiary. Długość ciała 14-25mm. Długość przedniego skrzydła 10.5-13 mm
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień
- Lokalizacja. Mazowieckie
- Pokarm. Spadź, nektar; chętnie odwiedza baldachy. Larwy są parazytoidami wewnętrznymi oraz koinobiontami gąsienic i poczwarek motyli, głównie z rodzin Lasiocampidae, Notodontidae, Geometridae, Sphingidae i Noctuidae
- Podobne. Inni przedstawiciele podrodziny Anomaloninae – w tym wyraźnie większy Therion giganteum (długość przedniego skrzydła przeciętnie 15 mm) o znacznie silniej wypukłym scutellum, masywniejszym styliku i mniejszej odległości między tylnymi przyoczkami. Także gatunki z rodzaju Heteropelma
- Uwagi. Autor obserwacji – Sylvester Kociniak
- Wymowa – terion cirkumfleksum