Chorthippus mollis – Konik sucholubny

Acrididae – Szarańczowate
Ubarwienie ciała na ogół stosunkowo jednolite, szaro-brązowe; wierzchołek odwłoka samca czerwonawy bywa sporadycznie. Boczne żebra przedplecza załamane. Otwór tympanalny o nerkowatym kształcie – ważna cecha diagnostyczna grupy gatunkowej.

Puszcza Augustowska 05.07.2014 Fot. Jarosław Potapowicz

Warszawa 25.07.2019 Fot. Paweł Głowacki

Warszawa 18.08.2019 Fot. Paweł Głowacki

  1. Status. Pospolity, miejscami liczny. Występuje w całym kraju
  2. Siedlisko. Suche, nasłonecznione tereny otwarte – w tym łąki, murawy, wrzosowiska
  3. Wymiary. Samica 16-22 mm. Samiec 12.5-17 mm
  4. Aktywność. Lipiec – październik
  5. Lokalizacja. Mazowieckie, podlaskie
  6. Pokarm. Roślinożerny (trawy)
  7. Podobne. Chorthippus biguttulus i Chorthippus brunneus, czyli pozostałe dwa gatunki z grupy gatunkowej są zwykle barwniejsze (m.in. wierzchołki odwłoków samców zwykle znacznie częściej są czerwone) – jednak kluczowe cechy diagnostyczne to proporcje długości i szerokości skrzydeł, łącznie z polem kostalnym; są one trudne do zdiagnozowania w terenie. U Chorthippus vagans otwory tympanalne są owalne. Gatunki z grupy gatunkowej Chorthippus dorsatus różnią się prostymi, lub lekko łukowatymi bocznymi żebrami przedplecza
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Paweł Głowacki Jarosław Potapowicz
  9. Rozmieszczenie

avidal

Leave a Reply