Acrididae – Szarańczowate
Samica uderzająco smukła, szarobrązowa, wręcz słomkowa, lub szarożółta; bardzo rzadko różowa. Samiec wyraźnie mniejszy i bardziej krępy, zwykle zielony, o dłuższych, sięgających niemal końca odwłoka przednich skrzydłach, tylko okazjonalnie spotyka się samice o równie długich skrzydłach.
Będów 24.08.2009 ♂ Fot. Ryszard Orzechowski
Łódź ♂ Fot. Marek Wyszomirski
Lubuskie 13.07.2010 Makropteryczna ♀ Fot. Ryszard Orzechowski
Łódź – Młynek 16.08.2013 Brachypteryczna ♀
- Liczebność. Pospolity
- Biotop. Wilgotne łąki, rzadziej suche tereny trawiaste
- Wymiary. Samica 22-30 mm. Samiec 16-19 mm
- Aktywność. Czerwiec – październik
- Lokalizacja. Lubuskie, łódzkie, pomorskie, Bieszczady. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Trawy
- Podobne. Euthystira brachyptera różni się m.in. krótszymi skrzydłami
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Jakub Kilijanek Marek Wyszomirski Ryszard Orzechowski Andrzej Kucharski Lucyna Bugiera avidal
- Rozmieszczenie
Będów 08.09 2010 ♀ Anomalia spowodowana erytryzmem – zaróżowieniem ciała w mniejszym lub większym stopniu Fot. Ryszard Orzechowski
Chociszewo 22.07.2018 Nietypowo wybarwiona ♀ Fot. Lucyna Bugiera
Orelec 09.07.2018 ♀ Fot. Andrzej Kucharski
Gdynia 26.07.2022 ♀ Id. Paweł Radzikowski Fot. Jakub Kilijanek
Uherce Mineralne 31.08.2017 ♀ Fot. Andrzej Kucharski
Przepięknie wyszła ta czerwona samica.Miał Rysiek szczęscie.Ciekawe jak rzadko się trafiają tak wybarwione.Ja mam tylko w kolorze słomkowym.
Też takiej nie widziałem, więc raczej sporadycznie. Ale kto to może wiedzieć…
Nie wiem, jak to jest, ale zauważyłem jakiś związek erytryzmu z miejscem występowania, tzn. takie formy różowych złotawków są niezwykle liczne w Beskidach i ogólnie na zachodnim podkarpaciu- powiedziałbym wręcz że w niektórych miejscach połowa spotkanych przeze mnie samic złotawka są różowe, natomiast na północy, w miejscach gdzie ten prostoskrzydły występuje w ogóle takich form nie widuje. Czy możliwa jest taka zależność?
Wątpię, aby ta aberracja była zależna bezpośrednio od lokalizacji. Przypuszczam, że w danej populacji – w tym przypadku bieszczadzkiej – allele kodujące erytryzm są z jakiegoś powodu częstsze, niż w pozostałych. Ale to tylko spekulacje. Trzeba by choćby wiedzieć, czy erytryzm kodują allele dominujące, czy recesywne, albo jaka jest w tym przypadku strategia ewolucyjnie stabilna (a dokładnie czy procent wadliwych alleli jest stały, czy zmienny w populacji), itd.
Cóż, to naprawdę ciekawy temat! Ale trzeba by zrobić szeroko zakrojone badania, choćby badanie materiału genetycznego złotawków z całej polski…