Tettigonidae – Pasikonikowate
Ciało zielone, zielononiebieskie, czarno plamkowane – lub brunatne (brązowe), żółto plamkowane. Głowa nieco szersza od długości przedplecza. Przedplecze delikatnie, siodełkowato wygięte. Wzdłuż boków tarczki szyjnej, a dalej krawędzi skrzydeł, a także zwykle boków odwłoka przebiegają żółte smugi. Czułki bardzo długie, brązowe, lub czarne, jasno prążkowane. Pokrywy i skrzydła wyraźnie zredukowane, nieznacznie wystające poza przedplecze. Skrzydła u samic zielone, lub brązowe – u samców łuskowate, rdzawobrązowe. Pokładełko na szczycie wygięte ku górze, obustronnie ząbkowane, 2.5-3 razy dłuższe od tarczki szyjnej. Przydatki odwłokowe samca czerwone, wygięte w kształcie litery „S”; na samym końcu zwężone, tuż przed końcem rozszerzone.
- Liczebność. Uznawany za pospolity, ja widuję go zdecydowanie rzadko
- Biotop. Lasy iglaste i mieszane
- Wymiary. Długość ciała 14-30 mm (zwykle 15-20 mm). Pokładełko 8-12 mm
- Aktywność. Lipiec – październik
- Lokalizacja. Łódzkie, Dolny Śląsk
- Pokarm. Liście drzew liściastych i krzewów oraz igły drzew iglastych, rośliny zielne
- Podobne. Prawdopodobnie występujący na południu Polski opaślik nadrzewny Barbitistes serricauda (dane niepublikowane i niepotwierdzone na 100%) różni się wielkością pokładełka u samic (2-2.5 razy dłuższe od tarczki szyjnej), kształtem przysadek odwłokowych u samców (zwężające się równomiernie) oraz węższą głową. Podobne są też gatunki z rodzaju Isophya i Leptophyes
- Uwagi. Identyfikacja łódzkiego osobnika Aneta Itczak
- Rozmieszczenie