Coccinellidae – Biedronkowate
Znana i lubiana biedronka z 7 czarnymi plamkami na pokrywach, których wielkość jest zmienna, ale ilość pozostaje ta sama; tylko sporadycznie trafiają się osobniki, u których niektóre plamy zlewają się ze sobą. Na czarnym przedpleczu zawsze 2 białe plamy imitujące oczy. Dwie białe plamki na pokrywach przy podstawie przedplecza, graniczące z największą czarną kropką, mogą zanikać. Larwa z czarno-pomarańczową głową i maksymalnie czterema parami pomarańczowych plam na odwłoku.
- Status Niezwykle pospolita i bardzo liczna
- Siedlisko. Plastyczna ekologicznie, znajdowana w różnych biotopach, w tym synantropijnych i zurbanizowanych
- Wymiary. Długość ciała 5-8 mm
- Aktywność. Aktywna od wiosny do jesieni. Zimują imagines; chętnie w budynkach
- Lokalizacja. Łódzkie, mazowieckie, małopolskie, dolnośląskie
- Pokarm. Imagines i larwy drapieżne, pożerają mszyce różnych gatunków; rzadziej uzupełniają dietę wciornastkami, mączlikami oraz larwami Psyllidae i Cicadellidae
- Podobne. Coccinella quinquepunctata, jak sama nazwa wskazuje, ma tylko 5 kropek na pokrywach. U Coccinella magnifica są one wyraźnie większe. Bardzo rzadka Ceratomegilla undecimnotata różni się rozmieszczeniem plam na pokrywach oraz ubarwieniem głowy i przedplecza
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Kamil Górawski Jerzy Tomiak Marek Wyszomirski Teresa Stolarczyk avidal
- C.septempunctata w bazie BioMap
Biedronka ze sparaliżowanymi nogami stoi okrakiem nad kokonem gąsienicznika z rodziny męczelkowatych – biedronia wierciocha Dinocampus coccinellae (nazwa polska proponowana od gr. dine – kręcić się w kółko, kampe – gąsienica). Gąsienicznik jest w ostatnim stadium larwy, która niedawno przeniknęła przez błonę między segmentami odwłoka i jest w trakcie snucia kokonu (widać snujące ruchy larwy). Wg nowszych ustaleń paraliż nóg biedronki nie jest spowodowany uszkodzeniem przez larwę nerwów ruchowych (jak błędnie przypuszczano), ale przez zapalenie mózgu u biedronki w wyniku infekcji symbiotycznym wirusem RNA (Dinocampus coccinellae paralysis virus – DCPV), wyzwalanym przez wyrośniętą larwę do hemolimfy gospodarza. Przez cały czas snucia kokonu i stadium poczwarki biedronka „stróżuje“ parazytoida zachowując prawdopodobnie odruch obronny polegający na wydzielaniu aromatycznej hemolimfy. Ciekawe, że znaczna część biedronek odzyskuje władzę w nogach niedługo po przeobrażeniu się parazytoida i może żerować, rozmnażać się oraz… padać ponownie jego ofiarą! Beskid Niski 30.06.2010 Fot. i opis profesor Marek W.Kozłowski