Braconidae – Męczelkowate
Głowa okrągła, czerwonobrązowa. Oczy duże, zielone. Tułów intensywnie czarny. Odwłok stylikowany, czarny z czerwonobrązowym wierzchołkiem. Pokładełko krósze od odwłoka. Przynajmniej przednie nogi są czerwonobrązowe. Skrzydła z czarnym użyłkowaniem i dużą, w zarysie trójkątna pterostigmą. Opis ten dotyczy samicy. Samiec jest wyraźnie mniej barwny i widywany tylko wyjatkowo.
Warszawa – Śródmieście 25.09.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
Gdańsk 23.07.2021 ♀ Fot. Bogdan Mazur
Gdańsk 23.07.2021 ♀ Fot. Bogdan Mazur
Gdańsk 23.07.2021 ♀ Fot. Bogdan Mazur
- Liczebność. Pospolity; samce zdecydowanie rzadsze od samic, bardzo nieliczne
- Biotop. Wszędzie tam, gdzie znajdzie gatunek żywicielski
- Wymiary. Długość ciała ?
- Aktywność. ?
- Lokalizacja. Pomorskie, mazowieckie
- Pokarm. Larwy są parazytoidami biedronek. Samice Dinocampus coccinellae szczególnie chętnie porażaja samice dużych gatunków – w tym Coccinella septempunctata i Harmonia axyridis. Znacznie rzadziej składają jaja na larwach biedronek. Larwa żeruje w ciele imago przeciętnie od 18 do 27 dni, a po zakończeniu rozwoju opuszcza ciało wciąż żywego gospodarza i przepoczwarcza się w kokonie pod jego nieruchomym ciałem, które stanowi teraz ochronę przed drapieżnikami. Prawdopodobnie larwa wydziela substancję lub uwalnia wirusa stymulującego mózg biedronki, która zmanipulowana nie próbuje opuścić swojej prześladowczyni – stan trwa od 6 do 9 dni. Ostatecznie wiekszość biedronek umiera, jednak mniej więcej jedna na cztery przeżywa – nie wiadomo jak długo i czy wracają do pełni aktywności; na pewno nie są zdolne do rozrodu, ponieważ larwa pożera gruczoły płciowe
- Podobne. Samica stosunkowo charakterystyczna
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Bogdan Mazur Sylvester Kociniak
Gdańsk 23.07.2021 Fot. Bogdan Mazur