Sphecomyia vespiformis – Tajgówka dzioborożna

Syrphidae – Bzygowate
Ciało masywne. Oczy u obu płci rozdzielone czołem, węższym u samca. Twarz wyciągnięta w szeroki ryjek, podobnie jak u gatunków z rodzaju Criorhina. Pręga twarzowa czarna, szeroka. Czułki czarne, długie; dłuższe od głowy. Scutum czarne z żółtymi, wąskimi, podłużnymi plamkami. Anepisternum (jedna z płytek bocznych tułowia) czarne, pozbawione żółtego opylenia. Scutellum dwubarwne, żółto-czarne. Odwłok w poprzeczne, czarne i żółte pasy. Sternit 2 czarny.

Sph. vespiformis

Rezerwat Walik 25.05.2016 ♂

Sph vespiformis

Rezerwat Walik 25.05.2016 ♂

S.vespiformis

Rezerwat Walik 25.05.2016 ♂

S vespiformis

Rezerwat Walik 25.05.2016 ♂

Sphecomyia

Wigierski PN 27.05.2016 ♂

  1. Status. Skrajnie rzadka. Legendarny gatunek do 2016 roku znany z trzech osobników z dwóch stanowisk – dwóch z Wigierskiego Parku Narodowego i jednego znad Biebrzy. Były to obserwacje sprzed 25 i 27 lat (1989, 1991). Poza Polską, Skandynawią i być może byłymi nadbałtyckimi republikami radzieckimi w Europie nie występuje CR CR HIT INSEKTARIUM
  2. Siedlisko. Pierwotne lasy o charakterze borealnym; pierwotną ojczyzną gatunku jest Syberia
  3. Wymiary. Długość ciała 14.5-18 mm
  4. Aktywność. Maj – wrzesień
  5. Lokalizacja. Wigierski PN
  6. Pokarm. Nektar, pyłek; obserwowana na lilaku i na głogach. Szczegóły rozwoju larw nie są znane – przypuszczalnie rozwijają się w wyciekach soku na zranionych pniach drzew liściastych
  7. Podobne. Temnostoma meridionale i Temnostoma vespiforme o wyraźnie krótszych czułkach. W krainie nearktycznej występuje kilka innych, podobnych gatunków z rodzaju – w tym Sphecomyia vittata (żółte anepisternum, częściowo żółty 2 sternit)
  8. Uwagi. Ponowne po ćwierćwieczu odnalezienie i odłowienie tego gatunku stanowiło główny, choć niezwykle ambitny cel VI Warsztatów Dipterologicznych zlokalizowanych w Wigierskim Parku Narodowym. Przyznam, że nie wierzyłem ani trochę, że to zadanie zostanie wykonane. Minęło tyle czasu, a klimat przecież się ocieplił; od lat w płn-wschodniej Polsce jest też bardzo sucho. A jednak odłowiono 7 osobników (4 samce, 3 samice), głównie dzięki determinacji, wiedzy, umiejętnościom i wierze Łukasza Mielczarka. Byłem uczestnikiem wydarzenia bezprecedensowego, bez wątpienia najdonioślejszego, w jakim dane mi było uczestniczyć w czasie mojej przygody z bzygami i owadami w ogóle
  9. Uwagi. Autor obserwacji – avidal
Crataegeus.

Rezerwat Walik 25.05.2016 Głóg na skraju leśnej polany, do którego przylatywały obie płci Sphecomyia vespiformis

Crataegus

Wigierski PN 27.05.2016 – jeden z trzech kwitnących głogów odwiedzanych przez Sphecomyia


Zobacz też:
Sphecomyia vittata


avidal

8 thoughts on “Sphecomyia vespiformis – Tajgówka dzioborożna

  1. No gratulacje prawdziwy raryt.Rzadkośc goni rzadkośc.No i piekna mucha bzygów przybywa.Ciekawe czym nas jeszcze zaskoczysz.

  2. Tej rangi nowości juz nie będzie. Ale ciekawe gatunki jak najbardziej. Za gratulacje dziękuję, choć w odnalezieniu tego wyjątkowego bzyga nie ma mojej zasługi.

  3. Aj tam nie byliście tam razem.Lista bzygów na stronie się powiększa.Heliophilusy j już komplet może czas na ostatniego Brachypalpusa zapolować?

  4. Potencjalnych celów wciąz jest wiele. Ch. rufipes, Callicera rufa, Ferdinandea ruficornis, Lejops vittata, Mallota megiliformis i cimbiciformis, Criorhina pachymera, 3 gatunki Myolepta itd. Kompletu nigdy nie będzie, nie ma się co łudzić. Nawet ze znaczącą pomocą przyjaciół, parafrazując Joe Cockera.

Leave a Reply