Berytidae – Smukleńcowate
Ciało wąskie i smukłe, brązowożółtawe. Głowa krótsza od przedplecza, z wyraźnym wyrostkiem czołowym; między oczami podłużne żeberka jaśniejsze od tła. Czułki 4-członowe – pierwszy człon czułków silnie wydłużony, zakończony ciemnym, buławkowatym zgrubieniem; drugi człon krótszy od członu czwartego. Wszystkie uda jednolicie jasne.
Lubień 17.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 17.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 17.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
- Liczebność. Rzadki, znany z południa Polski
- Biotop. Murawy kserotermiczne i psammofilne, wydmy śródlądowe, inne suche biotopy o piaszczystym lub wapiennym podłożu; chętnie przesiaduje na roślinach zielnych
- Wymiary. Długość ciała 4.2-6 mm
- Aktywność. Marzec – październik. Zimuje imago
- Lokalizacja. Małopolskie. W okolicach Łodzi nie odnaleziony
- Pokarm. Soki roślinne, głównie z bobowatych – znajdowany na komonicach, koniklecach, lucernach, wilżynach; także na macierzankach
- Podobne. W Polsce występują jeszcze 4 inne gatunki z rodzaju – nibugar kosmatorogi B.hirticornis i nibugar długorogi B.clavipes są przeciętnie większe (od 6 do 11 mm), Berytinus minor różni się min. ciemniejszym żeberkiem między oczami (tej samej barwy co tło). Nibugar krępy Berytinus crassipes ma ciemne obrączki na udach (wszystkich lub przynajmniej na tylnych). U gatunków z rodzajów Metatropis i Gampsocoris brak wyrostka czołowego. Neides tipularius różni się m.in. stosunkiem długości członów czułków (drugi człon dłuższy od członu czwartego)
- Uwagi. Autor obserwacji – Maks Syratt
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie