Megarhyssa perlata – Zgłąb perłowy

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Samica – Twarz jasnożółta. Nadustek rdzawy. Tułów rdzawożółty. Tarczka i zatarczka żółte. Odwłok rdzawy z żółtymi, owalnymi plamami na bokach tergitów 3-6, przy czym plamy te mogą być niewyraźne, a plama na tergicie 6 może zanikać. Pierwszy tergit ze wzorem w kształcie rynienki. Pokładełko niemal dwukrotnie dłuższe od reszty ciała. Samiec znacznie ciemniej ubarwiony (spotyka się samce o czarnym, jak i rdzawym odwłoku).

Warszawa – Las Kabacki 06.06.2021 ♀ Fot. Marek W.Kozłowski

  1. Status. Rzadki. Samce dwukrotnie liczniejsze od samic LC
  2. Siedlisko. Lasy, stare parki i ogrody. Zwykle obserwowany na zamierających brzozach i osikach
  3. Wymiary. Długość ciała samicy bez pokładełka 27-37 mm. Długość ciała samca 21-32 mm. Pokładełko 30-43 mm. Poczwarka samicy 32-37 mm, samca 27-37 mm. Przednie skrzydło 15-18 mm
  4. Aktywność. Maj/czerwiec – sierpień/wrzesień
  5. Lokalizacja. Mazowieckie
  6. Pokarm. Imagines pobierają pokarm płynny, np. sok wyciekający z ran na drzewach. Larwy są parazytoidami Tremex magus i Tremex fuscicornis. Wwiercają się pokładełkiem przez korę i drewno, po czym paraliżują larwę i składają na niej pokryte klejącą substancją, silnie wydłużone jajo
  7. Podobne. Przede wszystkim Megarhyssa vagatoria, który różni się brakiem wzoru w kształcie rynienki na 1 tergicie odwłoka i kształtem żółtych plam (słabiej wydłużonych) na bokach tergitów 3-5; dotyczy samic. Zwykle też pokładełka wwiercane w drewno przez samice przyjmują u tych gatunków odmienny kształt. Podobnie ubarwiona samica zgłąba wspaniałegoMegarhyssa superba różni się m.in. detalami ubarwienia. Samce ww. gatunków nieodróżnialne na fotografiach terenowych
  8. Uwagi. Autor obserwacji – Marek W.Kozłowski

avidal

Leave a Reply