Leopoldius coronatus/Leopoldius valvatus – Wigornik żółtonogi/Wigornik

Conopidae – Wyślepkowate
Proboscis (trąbka) bardzo krótkie – krótsze od głowy. Czoło z szerokim, żółtym pasem nad trzonkami czułków. Scutellum żółte. Odwłok żółty z czarnymi przepaskami na tergitach. Nogi żółte. Czułki czarne. Samce Leopoldius coronatus i Leopoldius valvatus są nieodróżnialne; samice można zidentyfikować na podstawie budowy teki znajdującej się na spodzie odwłoka – z Polski nie wykazano drugiego gatunku, jednak jego występowanie w naszym kraju jest wysoce prawdopodobne.

Warszawa – Ogród Botaniczny PAN 17.08.2020 Fot. Sylvester Kociniak

  1. Status. Sporadycznie obserwowane, nieliczne
  2. Siedlisko. Skraje lasów, łąki, wszelkiego rodzaju ukwiecone, ciepłe tereny
  3. Wymiary. Długość ciała 12-13 mm
  4. Aktywność. Czerwiec – wrzesień
  5. Lokalizacja. Mazowieckie
  6. Pokarm. Nektar. Larwy są parazytoidami błonkówek, lecz szczegóły dotyczące gatunków żywicielskich pozostają nieznane
  7. Podobne. Inne gatunki z rodzaju – i tak u Leopoldius brevirostris i Leopoldius signatus czoło jest całkowicie czarne. U Abrachyglossum capitatum proboscis jest nieznacznie, lecz zauważalnie dłuższe (tak długie jak głowa). Gatunki z rodzaju Conops proboscis mają już wyraźnie dłuższą trąbkę
  8. Uwagi. Autor obserwacji – Sylvester Kociniak
  9. Uwagi 2. Identyfikacja David Clements

avidal

Leave a Reply