Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Ciało smukłe, delikatne. Głowa czarna. Tułów czarny; scutum lśniące. Odwłok z wierzchu czarny. Uda i krętarze żółtopomarańczowe. Pokładełko krótkie, lecz dobrze widoczne; lekko zakrzywione do góry. Golenie i stopy bladożółte, ciemno prążkowane. Czułki jednolicie czarne. Skrzydła przezroczyste
- Status. Liczebność trudna do oszacowania – brak danych. Zapewne nierzadki
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, zadrzewienia, zarośla, polany, łąki, ugory, przydroża – wszędzie tam, gdzie znajdzie gatunki żywicielskie
- Wymiary. Długość ciała samicy 8-9 mm
- Aktywność. Wiosna – jesień
- Lokalizacja. Małopolskie
- Pokarm. Larwy żerują na pająkach z rodziny Tetragnathidae (dotychczas potwierdzono porażanie Tetragnatha montana, Tetragnatha obtusa i Tetragnatha extensa), rzadziej Araneidae (potwierdzony rodzaj Araniella). Koinobiont, ektoparazytoid. Samica składa jajo na grzbiecie pająka – w miejscu, z którego ten nie jest w stanie usunąć jaja nogami. Po wylęgu larwa wysysa płyny ustrojowe pająka, początkowo nie wyrządzając mu krzywdy zagrażającej życiu. Jednak w ostatnim etapie wzrostu wysysa ofiarę całkowicie, niekiedy w ciągu kilku ledwie godzin. Następnie konstruuje pergaminowy oprzęd, w którym się przepoczwarcza. Sieć utkana przez jej ofiarę jest odpowiednio wytrzymała, aby utrzymać ciężar poczwarki w kokonie – podczas żerowania larwa wstrzykuje do ciała ofiary substancje chemiczne wpływające na układ nerwowy pająka. Dochodzi do manipulacji behawioralnej na poziomie molekularnym – pająk konstruuje sieć jak najbardziej sprzyjającą pod względem budowy larwie (przed przepoczwarczeniem zwisa ona na jednej z nienaturalnie wytrzymałej nici, do której jest uczepiona podwójnymi, kolczastymi wyrostkami grzbietowymi), a następnie poczwarce gąsienicznika
- Podobne. W Polsce występują jeszcze dwa gatunki z rodzaju – Acrodactyla madida (golenie pozbawione prążkowania, pasożyt Linyphiidae) i Acrodactyla polita (czarne krętarze)
- Uwagi. Autor obserwacji – Maks Syratt

Kraków 09.04.2020 Larwa żerująca na kwadratniku Tetragnatha sp. Fot. Maksymilian Syratt