Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Bardzo duży gąsienicznik o czarnym ciele zdobionym charakterystycznym, choć silnie zmiennym u obu płci układem białych plam; u samicy po dwie białe plamy na bokach 7 tergitu – istotna cecha diagnostyczna. Oczy czarne. Nadustek od czerwonobrązowego po czarny. Nogi pomarańczowe. Czułki jednolicie czarne. Znanych jest co najmniej 7 form barwnych gatunku.
Bereżki 29.05.2014 ♀ składająca jaja
Las żeromiński 20.05.2014 ♀
Las żeromiński 20.05.2014 ♀
Las żeromiński 20.05.2014 ♀
- Liczebność. Lokalnie pospolity i bardzo liczny; w okolicach Łodzi nieczęsty
- Biotop. Lasy iglaste i mieszane
- Wymiary. Samica 18-40 mm; pokładełko do 49 mm. Samiec 13-26 mm. Larwa dorasta do niemal 30 mm.
- Aktywność. Maj – sierpień
- Lokalizacja. Łódzkie, Bieszczady. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Rosa, spadź. Larwy są parazytoidami larw trzpiennikowatych Siricidae (w tym Xeris spectrum, Urocerus augur, Sirex cyaneus, Sirex juvencus, Sirex noctilio, Urocerus gigas), oraz larw kózkowatych i bogatkowatych – wymienia się Chalcophora mariana, Cerambyx cerdo, Cerambyx scopolii, Tetropium gabrieli, Monochamus sartor, Monochamus sutor i Spondylis buprestoides. Chętnie poraża larwy Serropalpus barbatus z rodziny Melandryidae. Wg Jacka Hilszczańskiego żerowanie larw na larwach chrząszczy jest wątpliwe. Czas drążenia w drewnie kanalika przez samicę – od 10 do 25 minut. Larwa potrzebuje przeciętnie 5 tygodni, aby całkowicie pożreć larwę gatunku żywicielskiego
- Podobne. U zgłębca powabnego Rhyssa amoena nadustek jest żółty, środkowe człony czułków białe u obu płci, a na bokach 7-ego tergitu u samicy zamiast białych plam pojawiają się białe przepaski. Megarhyssa rixator różni się parą białych smug na środku śródplecza i odmiennym kształtem białych plam na bokach tergitów
- Uwagi. Autor portretu – Łukasz Budnik
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
Portret – Fot. Łukasz Budnik
Las żeromiński 20.05.2014 ♀
Łódź – Lublinek 08.05.2018 ♀
Łódź – Lublinek 08.05.2018 ♀